اصول معماری پایدار یا سبز

معماری پایدار معماری است با مصرف بهینه مواد و مصالح و انرژی. معماری پایدار به دنبال به حداقل رساندن تاثیر منفی زیست محیطی ساختمان ها و سوخت های فسیلی ، (مانند ذغال سنگ، نفت و گاز طبیعی) و منابع ملی و حداکثر استفاده از انرژی های تجدید پذیر می باشد. انرژِی تجدید پذیر که انرژی برگشت پذیر نیز نامیده می‌شود، به انواعی از انرژی می‌گویند که بر خلاف انرژی‌های تجدید ناپذیر قابلیت بازگشت مجدد را به طبیعت دارند. انرژی خورشید ، باد ، زیست توده، زمین گرمایی و برق آبی، جزر و مد از جمله انرژی های تجدید پذیر هستند. رسالت اصلی معماری پایدار این است که اطمینان حاصل شود که اقدامات و تصمیمات امروز ما در ساخت و ساز فرصت و منابع نسل های آینده را از بین نمی برد. بر اساس گفته ریچارد راجرز : ” ساختمان‌ها مانند پرندگان هستند که در زمستان پرهای خود را پوش داده وخود را با شرایط جدید محیط وفق می دهند و بر اساس آن سوخت و سازشان را تنظیم می‌کنند”. یا معمار استرالیایی گلن مورکات : ” ساختمانی که انرژی را حریصانه مصرف می کند آلودگی تولید می کند و با مصرف کنندگان و کاربران خویش بیگانه است ، هرگز زمین را به گونه ای آرام و سبک لمس نمیکند”. از نمونه های کارآمد معماری پایدار می توان به برج هرست  نیویورک، ساختمان خورشیدی گردان، برج های مسکونی پوتارجایا مالزی و مجتمع تجاری اداری جاکارتا  اشاره کرد.

معماری پایدار بر سه اصل طبیعت گرایی ، اجتماع و اقتصاد استوار است و برای هر یک راهکارهایی ویژه دارد.

طبیعت

بهره‌ برداری مناسب و کاهش مصرف منابع و انرژی‌های تجدیدناپذیر.

به کارگیری هرچه بهتر منابع طبیعی به عنوان ذخایری تجدید پذیر و ماندگار.

حفظ انرژی، حفظ آب و حفظ مواد.

جلوگیری از آلودگی محیط و کاهش مصرف مواد سمی و یا آسیب رسان بر طبیعت.

حفظ و نگهداری عناصر زنجیره‌ای اکوسیستم.

مدیریت چرخه آب و جمع آوری و استفاده و بهره برداری مجدد از آب بویژه آب باران.

افزایش همزیستی بین ساختمان و محیط بیرون.

قابلیت تهویه طبیعی به کمک سقف و جداره ها.

اجتماع

بهبود وضعیت فیزیکی و روانی زندگی انسان ها و کلیه موجودات زنده.

رسیدن به استانداردهای بالای کیفیت، امنیت و آسایش ، سلامت انسان.

درک محیط و تاثیرات محیطی بر انسان.

ادراک حس مکان، فضای هستی و عدم مزاحمت درآن.

ایجاد یک روند مشارکتی در طراحی.

درک و حفظ زمینه و محتوای فرهنگ و ارزش‌های محلی.

اقتصاد

کاهش هزینه های ساخت : استفاده از مصالح بومی و بادوام و با کارایی بالا.

کاهش هزینه های بهره برداری : کاهش هزینه های مصرف انرژی.

کاهش هزینه های نگهداری ساختمان.

ايجاد و مديريت ساختمان های سالم که براساس ضوابط محيطی و منابع کارا می باشند.

کاربرد مصالح طبیعی و بومی و قابلیت بازیافت مصالح ساختمانی پس از پایان دوره بهره برداری.