معماری مدرن اینگونه تعریف می شود:

معماری مدرن جنبشی در طراحی ساختمان‌ها و فضاهای شهری است که در قرن بیستم، به ویژه پس از جنگ جهانی اول، شکل گرفت. این سبک معماری با نگرشی نوین نسبت به طراحی و ساختار، بر رد سبک‌های گذشته و ایجاد فرم‌های ساده و عملکردگرایانه تمرکز داشت. معماری مدرن بر استفاده از تکنولوژی‌های نوین، مصالح جدید مانند فولاد و بتن، و حذف تزئینات سنتی تأکید داشت. اصولی همچون کارایی، سادگی، و زیبایی عملکردی محور این سبک بودند.

یکی از اهداف اصلی این جنبش، پاسخگویی به نیازهای روزافزون جمعیت‌های شهری بود. با رشد شهرنشینی و صنایع جدید، ساختمان‌هایی کارآمد، سریع و مقرون به صرفه برای اسکان و اشتغال مردم مورد نیاز بود. معماری مدرن با استفاده از روش‌های تولید انبوه و تکنیک‌های پیشرفته ساخت، این نیازها را برطرف کرد.

معماری مدرن و ویژگی های آن

مصالح ساختمانی

پیش از قرن بیستم عمدتاً به موادی ساده همچون آجر، سنگ و چوب محدود بود. اما با پیشرفت‌های علمی، مواد نوینی مانند شیشه، فولاد، بتن مسلح و چدن به وجود آمدند. این تحولات دنیای تازه‌ای را پیش روی معماران قرار داد و به آن‌ها امکان داد تا از موادی استفاده کنند که تا پیش از آن در دسترس نبود

پیشرفت‌های مهندسی

به معماران این امکان را داد که از مصالح ساختمانی جدید به شکلی نوآورانه استفاده کنند، به طوری که دیگر نیازی به دیوارهای ضخیم و باربر برای پایداری سازه‌ها نبود. این پیشرفت‌ها به آن‌ها اجازه داد تا ساختمان‌هایی بلندتر، مانند آسمان‌خراش‌ها، طراحی کنند. سازه‌ها می‌توانستند نازک‌تر، سبک‌تر و مجهز به سطوح شیشه‌ای وسیع‌تر شوند. علاوه بر این، پلان‌های بزرگ‌تر و فضاهای داخلی گسترده‌تر امکان‌پذیر شد، زیرا نیاز به تعداد زیادی دیوارهای داخلی از میان برداشته شد. دیوارهای بیرونی نیز به شکل‌های خلاقانه‌تری طراحی شدند، به گونه‌ای که مصالح سنتی مانند آجر و ملات قادر به پشتیبانی از آن نبودند.

مفهوم “فرم از عملکرد پیروی می‌کند” یکی از اصول اساسی معماری مدرن است که نقطه مقابل رویکردهای تاریخی پیش از آن محسوب می‌شود. در دوره‌های قبل از مدرنیسم، معماران غالباً به سبک‌های تاریخی مانند نئوکلاسیک، احیای گوتیک یا هنرهای زیبا ارجاع می‌دادند و طراحی ساختمان‌ها بیشتر به نمای بصری و زیباشناختی آن‌ها، بدون توجه به کارکرد واقعی بنا، متکی بود.

با ظهور مدرنیسم، این نگرش تغییر کرد و عملکرد به‌عنوان محور اصلی طراحی معماری مطرح شد. همان‌طور که چندلر مک کوی اشاره می‌کند، در معماری مدرن ساختمان باید کارکردی منطقی و بهینه داشته باشد و فرم آن از این کارکرد ناشی شود. این دیدگاه به مینیمالیسم و استفاده از خطوط تمیز، ترکیب‌بندی‌های متوازن، مصالح آشکار و حذف تزئینات غیرضروری منجر شد. در واقع، طراحی باید بازتاب مستقیم عملکرد باشد؛ به این معنا که، به عنوان مثال، یک ایستگاه اتوبوس، مدرسه یا کتابخانه نباید شبیه به قصرهای تاریخی باشد، بلکه باید به نیازها و اهداف عملی آن پاسخ دهد.

به همین دلیل، در معماری مدرن شاهد حذف ارجاعات به فرم‌های تاریخی و تمرکز بر کارایی و سازگاری ساختاری هستیم که در آن فرم به‌طور کامل از وظایف و کارکردهای ساختمان ناشی می‌شود.

معماری کلاسیک و معماری مدرن هر یک به عنوان دو جریان مهم در تاریخ معماری شناخته می‌شوند و هر کدام اصول، رویکردها و زیبایی‌شناسی منحصر به فرد خود را دارند که به  شرح زیر می باشد

 اصول طراحی و فرم

معماری کلاسیک:

برگرفته از تمدن‌های یونان و روم باستان، معماری کلاسیک بر تقارن، نظم و تناسبات دقیق تاکید دارد. ستون‌ها (دوریک، یونیک، و کرنتین)، کمان‌ها، و فرم‌های هندسی ساده مانند مربع و دایره از ویژگی‌های بارز این سبک هستند . این سبک به دنبال ایجاد تعادل بصری و زیبایی‌شناسی متقارن است و از تزئینات غنی بهره می‌برد

معماری مدرن:

معماری مدرن بر سادگی و عملکردگرایی تأکید دارد. اصل معروف “فرم تابع عملکرد” در این سبک جایگاه ویژه‌ای دارد، به این معنا که شکل ساختمان باید از کارکرد آن ناشی شود. در این سبک، جزئیات تزئینی غیرضروری حذف می‌شوند و فرم‌های ساده و مینیمالیستی با استفاده از خطوط صاف و اشکال هندسی مانند مربع و مستطیل، غالب هستند

مواد ساختمانی

معماری کلاسیک:

معماری کلاسیک از مواد سنتی مانند سنگ، آجر و چوب استفاده می‌کرد. ستون‌های سنگی، دیوارهای ضخیم و نمای‌های سنگین و تزئین‌شده جزء اصلی این سبک بودند و از دوام بالایی برخوردار بودند.

معماری مدرن :

در معماری مدرن از مصالح نوین مانند بتن مسلح، فولاد و شیشه استفاده می‌شود. این مواد امکان ساخت سازه‌های سبک‌تر، بلندتر و با سطوح بازتر را فراهم کرده‌اند و به معماران اجازه می‌دهند که از دیوارهای شیشه‌ای شفاف و نماهای باز استفاده کنند

تزئینات و زیبایی‌شناسی

معماری کلاسیک:

تزئینات و جزئیات در معماری کلاسیک نقش مهمی دارند. ستون‌های پیچیده، طاق‌ها و مجسمه‌های زینتی از ویژگی‌های برجسته این سبک هستند. این تزئینات اغلب بر اساس اسطوره‌شناسی و فرهنگ باستانی طراحی شده‌اند

معماری مدرن:

معماری مدرن به‌طور عمده از تزئینات پرهیز می‌کند. طراحی مینیمالیستی با استفاده از مصالح ساده مانند بتن، شیشه و فولاد بدون نیاز به جزئیات زینتی و تزئینات سنتی صورت می‌گیرد. زیبایی در این سبک از خود مصالح و فرم ساده ناشی می‌شود

در نتیجه معماری مدرن و لوکس در صنعت ساختمان‌سازی امروز بر سادگی، عملکردگرایی، و استفاده از فناوری‌های پیشرفته تأکید دارد. این سبک از طراحی با فضاهای باز، خطوط ساده و مینیمالیستی همراه است که با استفاده داز تکنولوژی‌های هوشمند نظیر سیستم‌های خودکار روشنایی، گرمایش و امنیت، راحتی و کارایی را افزایش می‌دهد. همچنین پایداری و حفاظت از محیط زیست نقش مهمی در این معماری دارد؛ استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر، مصالح پیشرفته و توجه به مصرف بهینه انرژی از ویژگی‌های برجسته آن است. این معماری به ترکیب فضاهای داخلی با طبیعت و استفاده از نور طبیعی توجه ویژه دارد، در حالی که تجربه ساکنان و آسایش آنها همواره در اولویت است.